งานวิจัยใหม่จากญี่ปุ่นยืนยันสิ่งที่เจ้าของหมาหลายคนอาจนึกสงสัยมานานว่าเวลาพวกเขาไปทำงานนั้นน้องหมาที่บ้านคิดถึงพวกเขามากไหม และผลการทดลองวิจัยพบว่าน้องหมาก็คิดถึงเจ้าของเป็นเหมือนกัน และมันจะดีใจมากจริงๆ เวลาที่ได้กลับมาเจอกัน จนถึงขนาดหลั่งฮอร์โมนแห่งความสุขมากมายจนน้ำตาไหล

จุดเริ่มต้นของงานวิจัยนี้เริมมาจากตัวนักวิจัยเองซึ่งเลี้ยงหมาเอาไว้ เมื่อหนึ่งในหมา 2 ตัวของเขาคลอดลูกออกมาใหม่ เขาสังเกตมันแล้วพบว่าดวงตาของมันดูเหมือนมีน้ำตามากกว่าปกติ และเขารู้สึกว่ามันน่ารักยิ่งกว่าเคย นั่นทำให้เขารู้สึกสงสัยว่าปริมาณน้ำตาของน้องหมาสัมพันธ์กับระดับฮอร์โมนในร่างกายของหมาโดยเฉพาะฮอร์โมนออกซิโตซินซึ่งเรียกว่าเป็นฮอร์โมนแห่งความรักหรือไม่

ออกซิโตซินนั้นบางครั้งถูกเรียกว่าฮอร์โมนแห่งความรัก หรือฮอร์โมนแห่งความเป็นแม่ เพราะมีบทบาทสำคัญต่อการตั้งครรภ์และการกระตุ้นการให้น้ำนมแก่ลูกที่เพิ่งเกิดใหม่ นอกจากนี้ยังดูเหมือนว่าออกซิโตซินจะหลั่งออกมาเมื่อคนเราเกิดความสุขเช่นในตอนมีเพศสัมพันธ์หรือในระหว่างการโอบกอด ซึ่งบางครั้งส่งผลต่อการหลั่งน้ำตา และจากการที่นักวิจัยเข้าใจในเรื่องนี้เขาจึงมีสมมติฐานเกี่ยวกับการหลั่งน้ำตาของน้องหมาว่ามีความเกี่ยวพันกับอารมณ์ความสุขและระดับฮอร์โมนตามที่กล่าวไปข้างต้น

การทดลองเพื่อตรวจสอบสมมติฐานจึงเกดขึ้น ทีมวิจัยได้นำเอาน้องหมา 20 ตัวมาทำการทดลอง โดยสร้างสถานการณ์ต่างๆ ซึ่งจะมีการวัดปริมาณน้ำตาของน้องหมาในแต่ละขั้นตอนเรียงตามลำดับดังนี้

ให้น้องหมาอยู่กับเจ้าของและมีการทำกิจกรรมร่วมกันตามปกติ ค่าปริมาณน้ำตาที่วัดได้จากสถานการณ์นี้จะถูกใช้เป็นฐานในการเปรียบเทียบกับกรณีอื่นๆ
จากนั้นให้เจ้าของแยกห่างออกไปจากน้องหมาแล้วกลับมาเจอกันหลังจากนั้น 5-7 ชั่วโมงให้หลัง แล้วจึงวัดปริมาณน้ำตาเพื่อเปรียบเทียบกับค่าที่ได้จากขั้นตอนที่ 1
จากนั้นทำการเปรียบเทียบในกรณีที่น้องหมาได้กลับมาเจอกับคนที่คุ้นเคยคนอื่นซึ่งไม่ใช่เจ้าของหลังไม่ได้เจอกันมานาน โดยเก็บข้อมูลจากน้องหมาที่ไปใช้บริการศูนย์รับเลี้ยงและมีความคุ้นเคยกับเจ้าหน้าที่ของศูนย์รับเลี้ยงดี ให้มีการทำกิจกรรมกับเจ้าหน้าที่แล้วจับแยกจากกันก่อนจะให้กลับมาเจอกันใหม่

จากการทดลองสถานการณ์ทั้ง 3 ขั้นตอนที่กล่าวมาพบว่าปริมาณน้ำตาของน้องหมามีเพิ่มมากขึ้นอย่างชัดเจนในขั้นตอนที่ 2 หลังจากที่มันได้เจอกับเจ้าของอีกครั้งหลังโดนแยกกันไปนานหลายชั่วโมง แต่ทั้งนี้ไม่พบความแตกต่างของปริมาณน้ำตาอย่างมีนัยยะสำหรับกรณีของคนคุ้นเคยที่ไม่ใช่เจ้าของในการทดลองขั้นตอนที่ 3

หลังจากนั้นนักวิจัยได้ทดสอบเพื่อยืนยันว่าปริมาณน้ำตาของน้องหมานั้นเป็นผลจากฮอร์โมนแห่งความสุขจริงหรือไม่ โดยการใช้ยาหยอดตาที่มีส่วนผสมของฮอร์โมนออกซิโตซิน ซึ่งก็พบว่าการใช้ยาหยอดตาดังกล่าวทำให้ปริมาณน้ำตาของน้องหมาเพิ่มมากขึ้นจริง

และการทดลองขั้นตอนสุดท้าย นักวิจัยได้ขอให้อาสาสมัครมองดูภาพน้องหมาที่ได้รับน้ำตาเทียมเปรียบเทียบกับภาวะปกติ เพื่อขอให้เขาให้คะแนนตามความรู้สึกชอบ หรือรู้สึกว่ามันน่ารัก ซึ่งผลที่ได้คือภาพน้องหมาที่มีปริมาณน้ำตามากกว่าได้รับคะแนนความน่ารักโดยเฉลี่ยสูงกว่า

จากขั้นตอนทั้งหมดที่กล่าวมาทำให้นักวิจัยสรุปว่าน้องหมาจะมีความผูกพันกับเจ้าของเป็นพิเศษแตกต่างจากคนอื่นๆ ที่มันรู้จัก ความผูกพันดังกล่าวแสดงออกมาในรูปแบบของการหลั่งฮอร์โมนและปริมาณน้ำตาที่เพิ่มมากขึ้นเมื่อยามได้กลับมาเจอกันหลังจากที่ไม่ได้อยู่ด้วยกันระยะเวลาหนึ่ง

อ่านรายละเอียดเพิ่มเติมเกี่ยวกับงานวิจัยได้ที่นี่

ที่มา – Gizmodo